หนึ่งปีของเวอร์จิล ฟาน ไดจ์ค กับลิเวอร์พูล (ตอนที่ 4)

นัดชิงชนะเลิศเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับ ผมจำได้ เรากลับมาจากเคียฟ และเราลงเครื่องเวลา 7.00 น. หรือราวๆ นั้น ที่ยังเต็มไปด้วยอะดรีนาลีน มันเป็นเรื่องเหลือเชื่อมาก มีหลายๆ อย่างที่แล่นเข้ามาในหัว เช่น คุณสามารถทำสิ่งที่แตกต่างไปได้หรือไม่? คุณคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากมายหลายอย่าง

เหนือสิ่งอื่นใด มันคือประสบการณ์ที่ผมจะเก็บมันไว้กับตัวอีกครั้ง และเรียนรู้จากบางวิธีการ เราสามารถเรียนรู้จากมันเพื่อทำให้แน่ใจว่าเราจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเราจะเข้าถึงรอบนี้อีกครั้ง และทำให้ดีกว่าที่เราทำในเคียฟ มันเป็นบางอย่างที่ผมจะเรียนรู้จากมัน และมันจะทำให้ผมเป็นนักเตะที่ดีขึ้นอีกครั้ง

ผมสนุกสนานจริงๆ กับทุกอย่างที่เกิดขึ้นจนถึงนัดชิงชนะเลิศ และเกมชิงชนะเลิศทั้งหมด พิธีการทั้งหมด ทุกสิ่งทุกอย่าง เราไปที่มาร์เบย่า เราเข้าแคมป์ที่นั่น สานสัมพันธ์ร่วมกัน เราไม่ประหม่า แต่เราตื่นเต้นมาก

เรามีความรู้สึกว่าเราทำมันได้อย่างแน่นอน ผมคิดว่าทุกๆ คนที่ลิเวอร์พูลมีความรู้สึกนั้น ผมสนุกสนานกับมันทั้งหมด และผมต้องการทำมันอีกครั้ง

มันเป็นเหตุการณ์ที่มหัศจรรย์กับเรื่องต่างๆ มากมาย ผู้คนทั่วโลกเฝ้าดู ทุกๆ คนดูมัน และทุกๆ คนต้องการจะอยู่ที่นั่นเช่นกัน เรื่องตลกคือปีก่อนหน้านั้นผมไปดูนัดชิงชนะเลิศในคาร์ดิฟฟ์เพื่อชมเกมเรอัล มาดริด กับยูเวนตุส

นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมดูเกมแชมเปียนส์ลีก นัดชิงชนะเลิศ สดๆ ดังนั้นมันแปลกๆ นิดหน่อยที่ปีต่อมาผมได้ลงเล่น ทุกๆ อย่างรอบๆ โชว์ทั้งหมด ฟอร์ม บรรยากาศ มันเป็นสิ่งที่ผมสนุกสนานกับมันจริงๆ ผมพูดกับเพื่อนย้อนกลับไปตอนนั้นว่า ‘เราต้องการอยู่ในนัดชิงชนะเลิศอย่างนี้’ นั่นเกิดขึ้นรวดเร็วซึ่งเป็นเรื่องบ้ามากๆ คุณไม่มีวันลืมเรื่องแบบนี้ และผมไม่มีวันลืม

บางครั้ง คุณนั่งอยู่บนโซฟาในคืนก่อนนัดชิงชนะเลิศ และคุณคิดว่า ‘จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราชนะ มันจะเป็นสิ่งที่พิเศษมากคุณจะอยู่ในบันทึกประวัติศาสตร์ของลิเวอร์พูล… ' บางครั้งคุณต้องรู้สึกว่ามันจะยิ่งใหญ่แค่ไหน กับความตั้งใจทั้งหมดที่เรามี มันเริ่มรู้สึกจริงๆ ราวกับว่ามันกำลังจะเกิดขึ้น แต่มันไม่เกิดขึ้น

ในฐานะนักเตะ ความพ่ายแพ้ในนัดชิงชนะเลิศแน่นอนว่าจะทำให้คุณกระหายมากขึ้นที่จะกลับไปที่นั่น และชนะมัน ตอนนี้ผมต้องการทำทุกๆ อย่างเท่าที่จะเป็นไปได้เพื่อเข้าไปถึงรอบนั้นอีกครั้ง มันเป็นเรื่องยาก แต่เราต้องพยายามทำสิ่งที่เรากำลังทำ และหวังเป็นอย่างยิ่งว่ามันจะเกิดขึ้นอีกครั้งในสักวันหนึ่ง